வேசியியல் 4,5

(4)

பகலவனைப் பார்த்தீரா நாளும் நின்று
  பழுதற்ற ஒளிதருவான் பார்ப்போர்க்கெல்லாம்
தகலெவரோ கொண்டுள்ளார் தாரணியில் தான்
  தருணமதும் தளர்வின்றி தரவே இன்பம் ?
இகல்இவரின் இன்மனதை குருதிக் கோலம்
  இல்லாளால் செய்துவிடின் இனிமை வேண்டிப்
புகல்இவரைப் புன்முறுவல் பூத்தே சற்றும்
  புழுக்கமது காட்டாது  புணரல் செய்வோம்

சூரியனைப் பார்த்து இருக்கிறீர்களா ? அவன் ஒவ்வொரு நாளும் வானத்தில் வந்து நின்று, பார்ப்பவருக்கெல்லாம் பழுது இல்லாத ஒளி தருவான். சூரியனைப் போல எந்நாளும் உலகத்தில் எந்தத் தருணமும் தளர்வு இல்லாது, குறை இல்லாது இன்பம் தருவதில் எமக்கு நிகர் யாரும் உண்டோ ? இல்லாளின் சொல்லால் மனம் காயமுற்று விட்டால், இனிமையைத் தேடி எங்கள் வாசலில் புகும் இவர்களை, புன்முறுவல் காட்டி மனப் புழுக்கம் எதுவும் இல்லாமல் புணரலால் இன்பம் அளிக்கின்றோம்.

(5)

பெருங்கோவில் வாயிலது இரவில் மூடும்
  பெரியார்தம் பள்ளிகளோ மாலை மூடும்
பெருங்கோவின் மனையினிலும் தர்மம் வேண்டி
  கையேந்தி நின்றிடவும் காலம் உண்டு
உறங்காமல் கடல்ஒன்றே எக்கணமும்நல்
  உவகையுடன் எவர்காலும் தீண்டும்; வதனம்
சுருங்காமல் வரவேற்று சுகங்கள் காட்டும்
  சுந்தரிகள் யாங்களுமே வாரிதியன்றோ ?

பெரிய கோவிலின் வாசல் கூட இரவில் மூடி விடும். கற்றறிந்த பெரியவர்கள் போதிக்கும் பள்ளிகளோ மாலை மூடி விடும். பெருங்கோவின் (பெரிய அரசனின்) வீட்டினிலும் இரந்து கையேந்தி நின்றிடவும் ஒரு சமயம் இருக்கிறது. உறங்காமல் கடல் ஒன்று மட்டும் தான் எந்நேரமும் எத்தனை பேர் வந்தாலும் அவர்களின் கால்களைத் தீண்டி மகிழ்விக்கும். முகம் சுருங்காமல் எல்லாரையும் எந்நேரமும் வரவேற்று இன்பத்தை அளிக்கின்ற நாங்கள் அந்தக் கடல் (வாரிதி) போலத் தானே ?